Tytuł doctora honoris causa nadawany jest na naszej Uczelni uczonym o wybitnych osiągnięciach naukowych i niekwestionowanym etosie, osobom o uznanym autorytecie w dziedzinie edukacji, kultury i życia społecznego oraz twórcom literatury i sztuki. W ciągu piętnastu lat tytuł ten przyznano piętnastu wybitnym przedstawicielom świata nauki i kultury.
Franciszek Ziejka – ur. 3 października 1940 r. w Radłowie, polonista, historyk literatury, profesor nauk humanistycznych (1991), pełnił najwyższe godności akademickie, członek prestiżowych gremiów polskiej nauki i kultury, m. in. członek Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności (od 1996 r.), Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1999 – 2005, przewodniczący Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich w latach 2002 – 2005. Od 2005 r. przewodniczący społecznego Komitetu Odbudowy Zabytków Krakowa, członek PEN CLUBU, odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta, Orderem Narodowym Legii Honorowej i japońskim Orderem Wschodzącego Słońca.
Doktorat honoris causa Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 23 września 2004 r., odebrał 30 września tegoż roku.
Henryk Samsonowicz – ur. 23 stycznia 1930 r. w Warszawie, historyk, mediewista, profesor nauk humanistycznych (1969), działacz polityczny, w latach 1980 – 1982 rektor Uniwersytetu Warszawskiego, minister Edukacji Narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego (1989 – 1991), w czasie pełnienia tej funkcji przyczynił się do przekazania WSP w Kielcach gmachu po KW PZPR, wiceprzewodniczący Komitetu Badan Naukowych I kadencji (1991 – 1996), członek Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk i innych towarzystw naukowych, kawaler Orderu Orła Białego (2010), odznaczony dwukrotnie Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta i Orderem Narodowym Legii Honorowej.
Doktorat honoris causa Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 23 czerwca 2005 r., odebrał 24 czerwca tegoż roku.
Wiesław Myśliwski – ur. 23 marca 1932 r. w Dwikozach, prozaik, dramaturg, scenarzysta filmowy, absolwent filologii polskiej KUL, debiutował w 1955 r., w latach 1955 – 1999 pracował w redakcjach Ludowej Spółdzielni Wydawniczej i czasopism kulturalnych, członek Związku Literatów Polskich w latach 1971 – 1983, za swoją twórczość wielokrotnie nagradzany, m.in. Nagrodą Władysława Stanisława Reymonta (1997), Nagrodą Literacką „Nike” (1997, 2007), The Best Translated Book Award (2012), za przekład roku 2018 na Litwie. Trzykrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta, Orderem Ecce Homo oraz Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Doktorat honoris causa Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 22 marca 2007 r., odebrał 17 maja tegoż roku.
Stanisław Bylina – ur. 4 kwietnia 1936 r. w Kielcach – zm. 4 września 2017 r. w Warszawie, historyk, mediewista, profesor nauk humanistycznych (1991), światowej klasy specjalista w dziedzinie badań nad ruchami heretyckimi, zwłaszcza husytyzmem. Członek Polskiej Akademii Nauk i jej pracownik, w latach 1960 – 1971 w Instytucie Slawistyki, a następnie w Instytucie Historii PAN, którego dyrektorem był w latach 1991 – 2006, w latach 1983 – 1991 pełnił funkcję kierownika Zakładu Historii Średniowiecznej Instytutu Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach. Członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, założyciel i pierwszy przewodniczący Komisji Dziejów Czech i Stosunków Polsko – Czeskich Komitetu Nauk Historycznych PAN, członek Akademii Nauk Republiki Czeskiej. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta oraz czeskim Medalem Františka Palackiego.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Humanistyczno – Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach przyznany uchwałą Senatu z dnia 26 lutego 2009 r., odebrał 30 kwietnia 2009 tegoż roku.
Tadeusz Różewicz – ur. 9 października 1921 r. w Radomsku – zm. 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu, poeta, dramatopisarz, scenarzysta filmowy, prozaik, satyryk, tłumacz, w czasie II wojny brał udział w walkach partyzanckich, debiutował tomem „Echa Leśne” wydanym podczas okupacji (1944), studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W jego dorobku znalazło się kilkadziesiąt pozycji, które tłumaczono na blisko pięćdziesiąt języków. Za swoją twórczość był uhonorowany m.in. nagrodą miesięcznika „Odra” (1970), Nagrodą Literacką im. Zygmunta Hertza „Kultury” (1999), nagrodą specjalną „Polityki” „Kreator kultury 2010”, Tytułem Wielkiego Ambasadora Polszczyzny (2013), siedmiokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” (1997, 1998, 1999, 2000, 2002, 2003, 2005), był jej finalistą w 2000 za tom „Matka odchodzi”. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Armii Krajowej (1974), Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (1996), Medalem „Ecce Homo” (2000) oraz „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009).
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Humanistyczno – Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 28 maja 2009 r., odebrał 23 czerwca tegoż roku.
Wojciech Wrzesiński – ur. 4 października 1934 r. w Krzywosądzy – zm. 2 lipca 2013 r. we Wrocławiu, historyk, specjalista rozwoju myśli politycznej i historii najnowszej, profesor nauk humanistycznych (1977), studia historyczne ukończył na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w latach 1955 – 1965 związany z Archiwum Państwowym w Olsztynie, gdzie przyczynił się do utworzenia ośrodka naukowego w zakresie nauk humanistycznych i ekonomiczno-społecznych w postaci Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie (1963), którego Radą Naukową kierował przez wiele lat. Od 1965 r. związany z Uniwersytetem Wrocławskim, gdzie pełnił najwyższe godności akademickie, w tym rektora w latach 1990 – 1995. Członek Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego (1997-2003), członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Humanistyczno – Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 29 kwietnia 2010 r., odebrał 24 czerwca tegoż roku.
Ewa Lipska – ur. 8 października 1945 r. w Krakowie, poetka, felietonistka, autorka tekstów piosenek, propagatorka kultury polskiej, studiowała malarstwo i historię sztuki w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Debiutowała w 1967 r. wydając pierwszy tom Wierszy, dotychczas ukazało się ich ponad trzydzieści. W 2009 r. opublikowała pierwszą powieść pt. Sefer. Jej teksty w swoich piosenkach wykorzystali Skaldowie, Wawele, Marek Grechuta, Grzegorz Turnau oraz Anna Szałapak. Przez kilkanaście lat należała do redakcji: działu poezji w Wydawnictwie Literackim (1970 – 1980), miesięcznika „Pismo” (1981 – 1983) i „Dekady Literackiej” (1990 – 1992). Była członkiem Związku Literatów Polskich (1968 – 1983), jedna z założycieli reaktywowanego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Należy do polskiego (od 1978) i austriackiego PEN Clubu, od 1989 r. jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 1995–1997 była dyrektorem Instytutu Polskiego w Wiedniu. Za swoją twórczość wyróżniona wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1998), i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005). Otrzymała kilkanaście nagród literackich, polskich i zagranicznych, w tym: Nagrodę im. Kościelskich (Genewa, 1973), Nagrodę im. Jerzego Bonieckiego Fundacji POLCUL (Australia, 1988), Nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego (Nowy Jork, 1993), Nagrodę Jerzego Turowicza (Kraków, 2018), Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius (2019). Siedmiokrotnie nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” (2004, 2006, 2007, 2008, 2011, 2016, 2018), dwukrotnie, w latach 2004 za tom „Ja” i w 2018 za Pamięć operacyjną, była jej finalistką.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 16 lutego 2012 r., odebrała 21 czerwca tegoż roku.
Andrzej Białas – ur. 26 lipca 1936 r. w Krakowie, fizyk, specjalista w zakresie fizyki teoretycznej i fizyki wysokich energii, profesor nauk matematyczno – fizycznych (1986), studia fizyczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim (1958), odbył staż w ośrodku CERN (1964-1965), członek Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1990 – 1993), prezes Polskiej Akademii Umiejętności (2001 – 2018), przewodniczący Rady Redakcyjnej czasopisma naukowego „Acta Physica Polonica B” oraz członek redakcji czasopisma „PAUza Akademicka”, jest współtwórcą Krakowskiej Szkoły Fizyki Teoretycznej. Dwukrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta, a także Medalem Mariana Smoluchowskiego Polskiego Towarzystwa Fizycznego (2003), nagrodą Małopolanin Roku (2012)
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 25 kwietnia 2013 r., odebrał 20 czerwca tegoż roku.
Walery Pisarek – ur. 31 maja w Rabce – zm. 5 listopada 2017 r. w Katowicach, specjalista w zakresie komunikacji społecznej i medioznawstwa, profesor nauk humanistycznych (1982), za „działalność antypaństwową” w czasach stalinowskich został skazany na 4 lata więzienia, część kary odpracował jako górnik. Studia polonistyczne odbył na Uniwersytecie Jagiellońskim (1957), dyrektor Ośrodka Badań Prasoznawczych (1969 – 2001), ekspert UNESCO ds. badań nad komunikowaniem masowym (1972 – 1976), członek Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiej Akademii Umiejętności, redaktor naczelny „Zeszytów Prasoznawczych” (1991 – 2012), popularyzator wiedzy o języku, inicjator uchwalenia „Ustawy o języku polskim” i powołania Rady Języka Polskiego, jej przewodniczący (1996 – 2000) i przewodniczący honorowy (2000 – 2017), przewodniczący jury Ogólnopolskiego Konkursu Ortograficznego „Dyktando” od jego pierwszej edycji (1987-2016), członek m. in. Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego oraz Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. Trzykrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta, Medalem Edukacji Narodowej (2001), tytułem „Zasłużony dla Polszczyzny” (2012)
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 24 kwietnia 2014 r., odebrał 5 czerwca 2014 tegoż roku.
Andrzej Markowski – ur. 27 listopada 1948 r. we Wrocławiu, językoznawca, gramatyk normatywny, leksykograf, profesor nauk humanistycznych (1996), absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1971), członek Rady Języka Polskiego, jej przewodniczący od 2000, wiceprzewodniczący Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP (od 2007), członek Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Collegium Invisibile, autor i redaktor licznych słowników, członek redakcji „Przeglądu Humanistycznego” i „Poradnika Językowego”, popularyzator języka polskiego m.in. poprzez audycje radiowe i telewizyjne, autor tekstów na Ogólnopolski Konkurs Ortograficzny „Dyktando”, wyróżniony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodą Polskiego Radia Honorowym „Złotym Mikrofonem” (2010), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015).
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 26 lutego 2015 r., odebrał 11 czerwca tego roku.
Tomasz Schramm – ur. 22 listopada 1949 r. w Poznaniu, historyk, specjalista historii powszechnej XIX i XX wieku, profesor nauk humanistycznych (1999), absolwent studiów historycznych na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu (1971), członek Polskiej Akademii Nauk, Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz Polskiego Towarzystwa Historycznego, konsul honorowy Francji w Poznaniu. Odznaczony Medalem Edukacji Narodowej (2005), Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta (2011), medalem Homini Vere Academico (2018), Kawaler francuskiego Orderu Palm Akademickich (2001) oraz Orderu Narodowego Zasługi (2016). Jest także polarnikiem, dokonał m.in. pierwszego polskiego wejścia na Monte San Valentín w Chile, członek Oddziału Polskiego The Explorers Club.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 26 listopada 2015 r., odebrał 17 marca 2016 r.
Zoltán Kövecses – ur. 23 września 1946 r. w Budapeszcie, językoznawca, kognitywista, absolwent Uniwersytetu Loranda Eötvösa w Budapeszcie (1972), profesor lingwistyki na Wydziale Studiów Amerykańskich tej uczelni. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na językoznawczej koncepcji metafory. Jest badaczem amerykańskiej wersji języka angielskiego i jego odmian, autor licznych słowników węgiersko – angielskich i angielsko – węgierskich, za które otrzymał Quality Award w roku 2000 oraz Nagrodę Profesora László Országha w 2004 roku, członek Węgierskiej Akademii Nauk i International Cognitive Linguistics Association, członek rad naukowych wiodących czasopism, m. in. „International Journal of Cognitive Linguistics” i „Metaphor and Symbol”.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, przyznany uchwałą Senatu z dnia 24 listopada 2016 r., odebrał 24 marca 2017 r.
Andrzej Kajetan Wróblewski – ur. 7 sierpnia 1933 r. w Warszawie, fizyk, specjalista w zakresie fizyki cząstek elementarnych i wysokich energii oraz historii fizyki, profesor nauk fizycznych (1971), absolwent studiów fizycznych na Uniwersytecie Warszawskim (1955), rektor UW (1989 – 1993), członek Komitetu Polityki Naukowej CERN (1993 – 1999), Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (1979 – 1989), Komitetu Badań Naukowych (1994 – 2000), Polskiej Akademii Nauk, Wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności (2009 – 2018), Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej. Współtwórca systemu parametryzacji placówek naukowych. Trzykrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta (1976, 1984, 1998), medalem Komisji Edukacji Narodowej (1975), Orderem Narodowym Zasługi Republiki Francuskiej (1994) oraz Medalem Smoluchowskiego Polskiego Towarzystwa Fizycznego (1999).
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 30 marca 2017 r., odebrał 22 czerwca tego roku.
Zbigniew Puchalski – ur. 20 grudnia 1933 r. w Białymstoku, lekarz, chirurg, profesor nauk medycznych (1982), absolwent Akademii Medycznej w Białymstoku (1952), jej rektor (1987 – 1990, 1999 – 2002), kierownik I Kliniki Chirurgii Ogólnej i Endokrynologicznej tej Uczelni (1976 – 2004), konsultant regionalny w zakresie chirurgii ogólnej (1995 – 2004), przewodniczący Konferencji Rektorów Uczelni Medycznych (1999 – 2002), członek Prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, członek Polskiej Akademii Nauk, Zarządu Głównego Towarzystwa Chirurgów Polskich (1985 – 2007), Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, International Association of Pancreatology, Japan – Poland Society for Exhange in Surgery, samorządowiec. Członek kolegium redakcyjnego „Polskiego Przeglądu Chirurgicznego”, „Nowej Kliniki” i „Hepato – Gastroenterology (Surgical Section and Regional Editor in Poland)” Odznaczony m. in. dwukrotnie Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta, Krzyżem Zasługi, Orderem św. Magdaleny, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką „Zasłużony Białostocczyźnie”, Srebrnym Medalem im. Ludwika Rydygiera” TChP.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach (pierwszy w zakresie nauk medycznych), przyznany uchwałą Senatu z dnia 26 października 2017 r., odebrał 22 marca 2018 r.
Jerzy Wyrozumski – ur. 7 marca 1930 r. w Trembowli – zm. 2 listopada 2018 r. w Krakowie, historyk, mediewista, profesor nauk humanistycznych (1981), studia historyczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim (1955), Sekretarz Generalny Polskiej Akademii Umiejętności (1994 – 2015), członek Polskiej Akademii Nauk, Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz Rady Naukowej i Zarządu Kasy im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki, prezes Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa (1980 – 2015). Członek Komitetu Redakcyjnego serii wydawniczej Wielka Historia Polski, materiały zgromadzone podczas prac nad książką Królowa Jadwiga: między epoką piastowską i jagiellońską, wykorzystane zostały podczas procesu kanonizacyjnego Królowej. Uhonorowany wieloma wysokimi odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi, m. in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, węgierskim Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi, estońskim Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej, watykańskim Krzyżem Komandorskim Orderu Św. Sylwestra, medalem Cracoviae Merenti oraz Nagrodą Miasta Krakowa.
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach przyznano prof. Wyrozumskiemu uchwałą Senatu z dnia 29 marca 2018 r. Choroba nie pozwoliła na wręczenie tytułu, dyplom przekazano rodzinie Profesora po jego śmierci. Prof. zw. dr hab. Wojciech Iwańczak laudację wygłosił podczas uroczystości pogrzebowych.
Wiktoria Śliwowska – ur. 26 czerwca 1931 r. w Warszawie, historyk, specjalistka w zakresie historii Rosji i Polski w XIX wieku, profesor nauk humanistycznych (1994), studia historyczne ukończyła w Państwowym Instytucie Pedagogicznym im. Aleksandra Hercena w Leningradzie (1953), autorka i redaktorka wyborów źródeł, słowników biograficznych i pamiętników dotyczących głównie rosyjskich opozycjonistów, powstania styczniowego, zesłańców syberyjskich, a także z racji osobistego doświadczenia, ocalonych ofiar Holocaustu. Członkini Polskiej Akademii Nauk, członkini (od 1965 r.) i przewodnicząca (1996 – 2008) ze strony Polski – Komisji Historyków Polskich i Radzieckich/Rosyjskich, członkini Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, odznaczona Orderem Odrodzenia Polski Polonia Restituta (2003), dwukrotnie Nagrodą Klio (1999, 2005) oraz Nagrodą PEN Clubu (2013).
Doktorat honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, przyznany uchwałą Senatu z dnia 28 lutego 2019 r, odebrała 25 kwietnia tego roku.